Page 87 of Near Dark

Op de hoek sloegen ze weer rechts af en liepen naar het westen. Het verkeer in de straat reed in de tegenovergestelde richting, zodat de Sonata hen niet kon volgen. Maar voor de mannen die te voet waren gold dat niet.

Ze kwamen bij een steeg. Die was hun bestemming. Marco’s grootvader spoorde hen aan wat sneller te lopen. Hij wist niet wat er aan de hand was, maar kon de spanning bij de mannen voelen. En gezien het abrupte vertrek uit de speeltuin werd hij nu toch angstig.

Preisler tilde de jongen op en liep snel naar voren, terwijl Johnson de groep achteraan in de gaten hield.

Toen ze eenmaal het steegje in waren gedoken, ging Preisler met hen in dekking en terwijl hij bij hen bleef, nam Johnson een verborgen positie op straat in, vanwaar hij kon aanvallen.

‘Wapen,’ meldde Kost via de radio. ‘Twee doelen naderen aan jouw kant van de straat. Ze hebben pistolen.’

‘Weet je dat zeker?’ vroeg Preisler.

‘Ja.’

‘Schiet ze neer,’ kwam Johnson tussenbeide. ‘Ik zie het derde doelwit aan de overkant van de straat naderen. Vuren.’

‘Ik kan het derde doelwit niet zien,’ zei Kost. Hij bevindt zich onder mijn raam.’

‘Maak je over hem geen zorgen,’ zei Preisler. ‘Pak de twee die je in het vizier hebt. Je hebt toestemming.’

‘Oké.’

Even later klonken er twee doffe knallen vanaf de straat, gevolgd door eensitrep. ‘Doelen uitgeschakeld,’ meldde Kost. ‘Ik herhaal, doelen uitgeschakeld.’

‘Blauwe Sonata nadert snel,’ waarschuwde Johnson vanuit zijn positie op straat. De chauffeur was al omgereden en probeerde hen nu te bereiken. ‘Nog vijftig meter.’

‘Begrepen,’ zei Kost, terwijl hij uit het raam leunde en uitkeek naar de Shanty-Ier in de auto. ‘Blauwe Sonata, ik zie hem.’

Opeens klonken er verderop in de straat geweerschoten.

‘Doel uitgeschakeld,’ zei Johnson, nadat hij de derde man, die te voet naderde, had gedood.

Zodra de blauwe Sonata binnen het schootsveld van zijn Honey Badger was, vuurde Kost meerdere schoten op de voorruit af. De Sonata zwenkte pardoes opzij en knalde tegen diverse geparkeerde auto’s aan weerszijden van de smalle straat aan.

Johnson schoot een racestreep over de zijkant van de passerende auto. De zware 45acp-kogels uit zijn Kriss Vector vlogen zowel door het portier als de chauffeur heen.

Nu de chauffeur dood was, minderde de Sonata vaart, maar hij stopte niet. Op de kruising rolde hij door het rode licht, waar hij in de flank werd gepakt door een Chevy Suburban, die ironisch genoeg was beplakt met Boston Celtics- en ‘Luck of the Irish’-­stickers.

Nadat hij Lara’s ouders op de been had geholpen, pakte Preisler Marco weer in zijn armen op. ‘Tijd om te vertrekken,’ zei hij.

37

Regio Lombardije

Noord-Italië

Zoals admiraal Proctor had beloofd, was het transportvliegtuig volgetankt en stond het bij hun aankomst op Siauliai al te wachten.

Nadat ze langs Sølvi’s auto waren gereden om haar spullen op te halen, waren ze in Harvaths Land Cruiser op weg gegaan. Omdat hij met een stortvloed aan tekstberichten en e-mails aan de slag moest, had ze bereidwillig aangeboden om te rijden. Voor hem op de terugweg dus geen classic rock en Rolling Stones.

Nicholas had meteen twee artikelen met slecht nieuws gevonden. Het eerste was een overzicht van de gebeurtenissen in Boston.

Ze wisten niet wie er verantwoordelijk was, hoewel ze heel wat foto’s van hun belagers hadden. Een van de mannen was blijkbaar een Ier die illegaal het land was ingekomen en detwee anderen hadden een uitgebreid strafdossier, gerelateerd aan de Ierse georganiseerde misdaad in Boston. De vierde dader, de chauffeur van het team, had een Ierse achternaam en kon bogen op een waslijst aan kleine misdrijven. Ze namen voorlopig aan dat hij nog maar net kwam kijken of alleen voor dit karwei was ingehuurd.

Dat de aanval verijdeld was en dat alle daders dood waren, getuigde van de professionaliteit van het team dat Harvath op pad had gestuurd. Ze hadden precies gedaan wat hij hun had opgedragen. Marco en Lara’s ouders waren veilig. En nu bevestigd was dat ze actieve doelen waren, liet hij hen naar een nieuwe locatie overbrengen.

Hoewel er nu vier schurken minder in de wereld waren, was de keerzijde van het feit dat alle daders dood waren dat ze niemand meer konden ondervragen. Hij was bereid die prijs te betalen.

Nadat hij nog wat bijzonderheden had gemeld, kwam Nicholas bij zijn tweede slechte bericht.