Page 84 of Near Dark

Harvath wierp hem een blik toe.

Zijn baas zei in het Russisch tegen hem dat hij zijn kop moest houden, waarna ze begonnen te ruziën, totdat Sølvi ze alle twee een kogel vlak langs het hoofd schoot en ze er meteen het zwijgen toe deden.

‘Wat weet je over hem?’ herhaalde Harvath. ‘Behalve dat hij van de Noorse Inlichtingendienst was?’

‘Hij stelde jou aan Landsbergis voor, en Landsbergis assisteerde bij jouw operatie in Kaliningrad.’

‘Was Landsbergis de volgende?’

De bebaarde Rus keek Harvath in verwarring aan. ‘De volgende?’

‘Carl heeft hem alleen voorgesteld. Landsbergis was voor veel meer zaken verantwoordelijk. Als jij bereid was Carl te martelen en te vermoorden op grond van een kennismaking, wat zou Moskou dan wel niet voor Landsbergis in petto hebben gehad?’

De verwarring bij Kovaljov werd alleen maar groter. ‘Marteling? Moord?’ zei hij, voordat hij weer in het Russisch tegen zijn baas begon te praten.

Sølvi vuurde nog een kogel af, die zijn knie slechts ternauwernood miste, precies zoals haar bedoeling was. Dat was genoeg om zijn aandacht te trekken. ‘Alleen Engels,’ beval ze, terwijl ze het magazijn uit het pistool haalde en er een nieuw in stak. ‘Geen Russisch meer.’

‘We wisten niet dat Pedersen dood was.’

‘Lulkoek,’ antwoordde Harvath.

Sølvi richtte opnieuw, met de bedoeling zijn knie ditmaal niet te missen, maar de bebaarde Rus smeekte haar om niet te schieten.

‘Als hij vermoord werd, dan in elk geval niet door ons.’

‘Hij werd vermoord, en jij hebt dat gedaan,’ snauwde ze tegen hem. ‘Misschien was de moordenaar niet van degru. Misschien was hij van defsb. Maar de orders kwamen uit Moskou.’

‘Denk nog eens goed na,’ bracht Gurjev met een grimas uit, terwijl de vlammende pijn door zijn lichaam trok. ‘Als iemand aan onze kant zo woedend was dat hij Pedersen voor zijn betrokkenheid wilde vermoorden, zou Landsbergis ook vermoord zijn. En dan zou ik de opdracht hebben gekregen om die liquidatie uit te voeren.’

‘Maar je hebt nooit zo’n opdracht gekregen?’ vroeg Landsbergis.

‘Nee,’ antwoordde de Rus. ‘We wisten niet eens dat Pedersen dood was. Het was onze taak om uit te zoeken hoe de operatie in zijn werk was gegaan en alles wat we te weten kwamen te rapporteren. Toen de identiteit van de vrachtwagenchauffeur eenmaal bekend was, werden wij naar hem toe gestuurd om hem te ondervragen. En als we ontdekten dat hij bij de operatie betrokken was, hadden we orders om hem te verminken, zodat hij niet meer kon werken. Maar we hebben nooit de opdracht gekregen om hem te vermoorden.’

Harvath wilde het niet zeggen, maar het verhaal van de man klonk logisch. Als de betrokkenheid van Carl voldoende reden was om hem te vermoorden, gold dat zeker ook voor Landsbergis, en ook voor Luksa. Dan was de rekening vereffend, terwijl er tegelijk een krachtige boodschap werd afgegeven: wie Moskou in de wielen rijdt, doet dat op eigen risico. En dan betaal je de hoogste prijs. Maar dat scenario leek steeds minder op wat hier aan de hand was.

Hoewel Harvath de reden voor de moord op Carl leek te zijn, was het misschien toch mogelijk dat Moskou er niet achter zat. Maar als het Moskou niet was, wie was het dan wel?

‘Ik geloof er allemaal niks van,’ zei Harvath. ‘Jaag nog maar een kogel door hem heen.’

‘Nee!’ schreeuwde Kovaljov, voor zijn baas opkomend. ‘Er kan nog een andere reden zijn.’

Harvath wachtte op zijn uitleg. Toen die niet kwam, knikte hij tegen Sølvi. Terwijl ze haar pistool op het kruis van de bebaarde man richtte, riep de Rus uit: ‘Montecalvo!’

‘Wat is “Montecalvo”?’ vroeg ze op dwingende toon, met haar vinger stevig om de trekker.

‘Dat is een vrouw,’ verduidelijkte Kovaljov. ‘Een informatiemakelaar.’

‘Wat heeft zij met de moord op Carl te maken?’

‘Ik heb haar Pedersens naam gegeven.’

‘Wat heb je gedaan?’ gromde Gurjev.

‘Maak je geen zorgen.’

‘Wat heb je gedaan?’ voeg de Russischegru-baas dreigend.

‘Ik heb een flintertje informatie verkocht.’