Page 34 of Not My Type, Not Yet.
“Since sports day na, I want you to enjoy yourself kaya hindi na ako magbibigay ng mga asignments. That's all you're dismissed.” Kinindatan kami ng prof namin kaya nagsihiyawan ang mga classmates ko.
“Favorite na kita sir, 10 ka sakin sa evaluation,” hirit ni Joshein na syang tinawanan namin.
“Baka makalimutan mong ikaw yung nagbigay sakin ng 5 dati dahil ang dami kong pa assignment sainyo,” tinaasan sya ng kilay ni Prof.
“Dati yun sir, ngayon 10 na. Wag na sanang sumama loob mo sakin,” aniya na syang ikinailing ni prof.
“Aalis na ako, naiinis ako sa pagmumukha ni Joshein.” And umalis na sya, Joshein's voice followed na syang ikinailing ni prof.
I fished out my phone, finally sports day na. Napangiti ako, I opened my camera and took a photo from below. I sent it to Knox.
Wanna see you so bad baby.
Nang masend naghintay ako ng ilang segundo sa reply nya. When my phone lit up I opened his message immediately.
Nag send ng picture puta.
Napakagat ako sa labi ko, topless tapos may towel pa sa ulo nya habang nakangiti sa camera. Halatang kakaligo lang.
Cheer for me, baby.????
Kiss muna ;))
San banda?
Sa baba
Gladly, my wife.
See you later
I pursue my lips para pigilan ang ngiting gustong kumawala sa labi ko. Napahampas din ako sa paa ko, huminga ako ng lalim at napahawak sa dibdib ko. Ganda talaga pag inlove tas ikaw yung pinili.
I scrolled back at sinave ang picture nya. Pinatay ko ang phone ko at pinagmasdan ang lockscreen ko. Picture namin sa photobooth nong nakaraan.
Sports day, is the day where the gates of St Agustine will open for everyone. St. Louise ang makakalaban nila Knox ngayon. Isa ding bording school na puno ng anak ng mga gobernador or mga taong may matataas na antas sa lipunan.
“What took you so long?” agad na napunta ang tingin ko kay Rayne paglabas ko pa lang ng room. He's leaning against the wall while Rafael is chilling on the bench near our room.
I smirked. “I didn't know that you're such a clingy person, Rayne.” He scoffed and rolled is eyes.
“Gago.” He spat na syang ikinatawa ko.
Nakita kong tumayo si Rafael at naglakad papunta samin. He grin and put his hands inside his pockets.
“Yow, what got you so busy hmm?” he asked meaningfully.
I narrow my eyes wanting to counter his malicious gaze. “I should be the one asking you that fucker, what got you so busy?” Balik ko sakanya.
He raised an eyebrow and fixed his jacket. “Something you shouldn't know.”
Did I ever mention that I really hate his guts. He makes it look like he knew something we didn't know. Napailing nalang ako.
“Where's your watch? nakalimutan mo?” he asked when he noticed my empty wrist. Tinaas ko ang kamay ko at ngumisi sakanya.
“Nope, someone has it,” I said.
“Someone huh?” ang mapapanuyang boses ni Rayne.
I tapped his shoulder, “Yeah, someone.”
They both know I never take off my watch. Too bad hindi nila alam na binigay ko kay Knox yun. I want something in his body that would remind him of me. I mean I could give him some few love marks but it would fade, so I gave my watch instead.
“Let's go, kumain na muna tayo. Kanina pa ako nagugutom,” Aya ni Rayne.
“How's your resthouse in Iloilo Raf? any progress?” Rayne crane his neck to see Rafael.
“Yeah, malapit ng matapos.” He answered cooly.
Anak mayaman to si Rafael, Mayora ang nanay habang business owner naman ang kanyang tatay sa London.
I remembered how I wanted to punch him back in highschool kasi tinanong ko kong ano yung favorite food nya tas ang sagot sa'kin ‘banchong’ and I was like, ano daw? akala ko pagkain nila sa London yun pala Batchoy ang tinutukoy ng bwesit.
Nagpakahirap pa akong magsearch sa internet kong ano yung banchong na yun.
“Tatlong taon na ha, hindi pa rin ba tapos?” dagdag ko, he side-eyed me and grin before shrugging his shoulder.
“Someone who promised me to build that together runaway so I had to stop the construction,” saad nya ngunit naglalaro ang ngiti sa mga labi nya.
“I caught him so I had to reopen the construction. Para naman hindi na sya makawala, masyadong madulas ang taong yun,” he said crypticly kaya nagkasalubong ang kilay namin.
“Who?” I asked.
“Just someone.”
We didn't press him any further wala din naman kaming sagot na makukuha sakanya. Secretive as always. Baka magulat nalang kami may akay-akay na syang babae papuntang OB.
Liliko na sana kami papuntang cafeteria ng makita namin ang nagkukumpulan na estudyante sa bulletin board kaya hinila ko sila Rayne papunta don.
“Seryoso sila? St. Louise, this is not good,” rinig kong bulong nila.
“What's not good?” saad ko mula sa likod nila.
Gulat nila akong tinignan.
Nagkasalubong ang kilay ko ng makitang tinititigan lang nila ako. “What's not good?” ulit ko sa tanong ko.
agad naman silang nahimasmasan, tumikhim ang babaeng nakasalamin. “Last year kasi sila din ang nakalaban ng school natin, natalo tayo dahil ang dumi nilang maglaro. Hindi ko alam kong bakit hindi nakikita ng referee eh.” She explained.
“In short, hindi sila patas kong lumaban?” ani Rayne. Tumango ang babae at inayos ang kanyang glasses.
“Last year kamuntikan ng itakbo si Knox sa hospital dahil sa kakagawan nila. Siniko sya sa ulo, imagine how painful it is.”
Biglang nandilim ang paningin ko. Si Knox, sinaktan? nasaktan sya? Umigting ang panga ko napakuyom ang kamao ko. Putangina.
“Ayan sila…” bulong nya, sinundan ko kong saan sya nakatingin.
I saw a hoard of men striding along the hallway as if they owned it.
Mas lalong nandilim ang paningin ko ng makilala ang isa sakanila. Naglalakad sila patungo samin and when Alaverez saw me he smirked.
He looked ridiculous wearing that green and white jersey. Maangas silang naglalakad as if they owned this place tas pang boy scout ang datingan. Mas lalong uminit ang ulo ko dahil nababasa ko sa mga mukha nila ang kayabangan as if bumalik lang sila dito para durogin kami ulit. Thick faced.
“Well look who's here,” mayabang nyang saad. Nagtago ang dalawang babaeng kausap ko kanina sa likod ko kaya napatingin sya don at napangisi. “Kahit saan ka nalang talaga dalhin may umaaligid pa rin sayo,” he clicked his tongue.
“Sayo din naman meron, ayon o sa likod mo langaw,” I smirked at him. His smug expression faltered for a moment.
“Matabas pa rin talaga ang dila mo kahit kelan,” ngumiti sya pero ramdam ko ang inis nya. Mas lalong lumaki ang ngisi sa labi ko.
“What are you doing here?” I asked. He cocked his head and shrugged his shoulder.
“Maybe when I heard that you were keeping your little princess here, I got curious and wanted to say Hi,” His playful grin turned into mockery. My eyes twitched in annoyance.
Wag nya akong angasan baka masipa ko ang isang to, baka nakalimutan nyang mas matangkad ako sakanya.
I heave a deep sigh. I tilted my head and smirked. I chuckle. “I didn't know that you were so obsessed with me, do you like me, hmm?” I lean closer na syang ikinapula ng mukha nya.
“No fucking way!” he shouted and pushed me away. “I'm no homo, Austine. Hindi ako katulad mong bading. Nakakadiri kayo!” he spat na syang ikinatawa ng mga kasamahan nya.
Someone with a number 12 jersey looks at me jadedly…more like an insult. “Gays are freaks, Bruno. Lumayo ka baka mahawaan ka ng kabadigan nila,” insulto nya.
“Oo nga, baka pinagnanasaan ka na nya,” rebat ng isa sakanila.
Alvarez took a step backward, may panunuyang ngisi sa kanyang labi. “ Makasalanan kayo, baka magulat nalang ako Austine na matagal mo na pala akong pinagnanasaan,” tumawa sya at mas lalong lumapad ang kanyang ngisi.
Imbes na magalit ako natawa ako dahil sa pambata nilang rebat sa sinabi ko.
“Being gay is not a sin, alam mo yung masama…” I trailed off and walked towards him without breaking our eye contact…”It's you who twisted love into shame. You're disgusting, people like you who weaponized faith to condemn what you fear. I can see through you, Alvarez. Very clearly.”
Lumapit ako sa tenga nya at bumulong. “Hinding-hindi kita papatulan, Alvarez. Kahit na tayong dalawa nalang ang natitira sa mundong to I wouldn't hesitate to kill myself kesa naman na makasama kita...." I trailed off. "Baka ikaw tong may gusto sakin haz updated ka masyado sa ganap ng buhay ko"
He clenched his jaw at natahimik sa sinabi ko. Lumayo ako sa kanya at nilabas ang alcohol ko. I wanted to hug Knox, I needed to disinfect myself first. Pakiramdam ko ang dumi ko na.
Seeing me with alcohol in my hands, Alaverez's face turned red with anger.
“Just you wait and see, Sevilliana. I'll fucking take you down.” Nanliliksi ang mata nya habang nakaduro sakin. Akmang susugorin nya ako, when a heavy and large hand landed on his shoulder.
“Enough, we're getting late,” a thick and deep voice echoed in our ears. He eyed me kaya mas lalo akong napangisi. The man who just spoke was none other than my cousin.
Devin. The devil in disguise. Right, how could I ever forget na sa St. Louise din pala sya nag-aaral.
“Devin.” His name left a bitter taste in my mouth na syang ikinangisi ko. If sya ang dahilan kung bakit kamuntikan ng mahospital si Knox, then I'll fucking kill him.
He just glanced at me jadedly. Magkaparehas lang kami ng tangkad kaya diretso syang nakatingin sakin.
“So you're gay? I didn't know that…” his voice was slow and deliberate as if mocking me.
“How's Patricia? I heard you got cheated on? I didn't know that,” balik ko, I crossed my arms around my chest.
He chuckled but before he could say another word, I saw Rafael behind him. “So you're the legendary Devin. The same Devin who knocked my tooth out?” Rafael's teasing tone reached our ears. Inakbayan sya ni Rafael. “It still hurts you k---rude.”
Rafael stumbled when Devin yanked his hands off of him. Pinagpagan nya ang kanyang balikat at masamang tinignan si Rafael. Rafael shrugged his shoulders.
“Triggered?” Rafael chuckled.
“Get lost mga boy scout baka naiwan na kayo don. Balita ko may camping pa kayo,” boses ni Rayne kaya napatawa kami.
Oo nga no, nagmumukha silang boy scout dahil sa suot nila. Puti yung sa ibabaw tas green sa ilalim. I mean no hate sa boy scout, sadyang nakakatawa lang talaga outfit nila.
They glared at us, timing naman na tumunog na ang horn hudyat na malapit ng mag-umpisa ang laro kaya umalis na rin sila. But before that Devin looked at me as if he's plotting something. Oh no, this isn't good
I smirk, yeah. This isn't good.
“Devin, is like an open book,” Rayne pointed out. I licked my lips and nodded my head.
Devin, my close yet distant cousin. He's the son of my father's little sister. Aunt Rae. Bata pa lang alam na namin na masyadong competitive si Devin to the point na he'll do anything just to win, including playing dirty.
In his vocabulary such word as “Failure,” doesn't existed. Hindi ko alam kong bakit sya ganyan eh ang bait-bait naman ni Tita Rae, siguro dahil ama nito ang nagpalaki sakanya.
“Remind me again kong bakit mag kamag-anak kayong dalawa, ang linis nyang tignan tas ikaw parang pulubi,” si Rafael. Binatukan ko sya.
“Hihirit ka pa talaga, who's side are you on?” Singhal ko sakanya kaya tumawa sya.
“Sayo. Ikaw bessywap ko eh, hindi sya,” at hinimas nya ang braso ko. Nangilabot ako kaya agad ko syang tinulak.
“Puta nakakadiri ka!”
Nauna akong maglakad habang sumusunod naman ang kanyang halakhak. Nakakadiri puta, may gana pang panipisin ang boses nya.
Napailing nalang ako at dumeretso sa canteen para bumili ng tubig para kay Knox, mamaya. Pinauna ko na sila dahil nabuburyo ako sa mukha ni Rafael.
I grabbed a few snacks that would last for the next four quarters of his game. I want to see all of it kaya better be prepared.
Maingay at puno ng tao ang paligid, pati yung soccer field sobrang daming tao, yung mga booths nakahilira lang, pati yung amoy ng mga pagkain sa hangin nagsama-sama na. May nakikita din akong mga estudyante na ibang uniporme ang suot. I smiled, open gates really is the best.
Pagkatapos ng agenda ko, tumalikod na ako para pumuntang court dahil nandon ang laro nila. May laro din mamaya si Preston, mga 11 ata. I checked my phone, 9 o'clock pa lang. Marami pa ang oras.
A horn once again echoed through the air hudyat na magsisimula na ang paunang round ng laro kasunod non ay ang nakakabinging sigaw ng mga taong nandon.
Binilisan ko ang paglalakad ko dahil ayaw kong mahuli.
I was near the court when I saw an older lady carrying a large bag of trash slipped sa di kalayuan, she tried to balance herself but the large bag she's carrying makes it impossile, hitting her back on the hard edge of the bench. Her whinced reached my eyes.
Napatingin ako sa daan papuntang court contemplating whether to act as if I saw nothing and continue walking or help her and missed Knox's game. I bit my lips and run towards the lady. Mabilis lang to, hindi kaya ng konsensya ko na iwan ko lang sya don.
“Ang likod ko,” mahina nyang daing. Agad ko syang inalalayan ng makarating ako sakanya.
“Nanay ok ka lang ba?” nag-aalalang tanong ko at nilagay ang kanyang braso sa leeg ko. “Can you walk?”I asked.
“Naku, mukhang napalakas ata ang tama ng likod ko iho,” natatawa nyang saad ngunit bakas sa mukha nya ang sakit na iniinda.
“Punta po tayong hospital, ipapatingin lang po natin yang likod at balakang mo. Masyadong malakas ang pagkakabagsak mo.” Saad ko.
Ngumiti sya at umiling. “OK lang ako iho, wala akong perang pampaospital. Ipapahilot ko na lang to.” Agad akong umalma ng kinuha nya ang braso nya sa balikat ko, she tried to pick up the trash bag when I stopped her.
“I insisted. I'll pay for all your medical expenses para macheck yang likod at balakang mo, nay." Ngumiti ako sakanya pero umiling sya.
“Naku, maraming salamat iho, pero hindi ko kayang suklian ang kabaitan mo,” aniya. Pinaupo ko na muna sya sa bench.
“Hindi po ako humihingi ng kapalit.” Pag pupumulit ko.
In the end wala syang ibang nagawa kundi ang sumama sa'akin. Bumalik muna ako sa dorm para kunin ang susi ng sasakyan ko. The cheers from the court made me bit my lips even harder. Just wait, baby. I'll be there.
Agad ko syang sinugod sa hospital. They ran some test for her and unfortunately, the result came in and it says she had Bursitis.
A type of injury that results from a fall, that causes the fluid-filed sac to inflamed or what they called bursae that cushion the joints.
Don ko lang nalaman na may nauna pa pala syang injury, same din nadulas din sya.
But instead of seeking medical help, they resorted to what they called 'hilot.'dahil kulang sila sa pera.
“Buritis? ano yun?” nagtataka nyang taong habang hawak-hawak ang kanyang balakang. Nahihirapan na din syang maglakad kaya pinaupo ko muna sya.
“Nay, sabi ng doctor na kaylangan mo magpahinga, wag ka muna magtrabaho ng mabibigat na gawain,” I explained.
“Ganon ba?” Aniya, kaya tumango ako.
Napatingin ako sa wall clock dito sa lounging area. 10:30. Fuck. Oh god.
Tumunog ang cellphone ko kaya kinuha ko ito sa bulsa ko.
Agad na bumungad ang magkasunod na text ni Abi at Rafael.
Rafael:
Dude, where the hell are you?!!
He sent me a photo, it was Knox…on the floor and his lips were bleeding. Umigting ang panga ko. That fucking Devin! I'm gonna fucking kill that fucker.
Abigail:
Come and cheer for ur bae you dumbass! asan ka na? kinakawawa na sila Knox dito!
After kong mabayaran ang lahat-lahat, she called her granddaughter and after a few minutes dumating din naman sya. They both thanked me before I send them home. Ayaw pa sanang mag taxi buti na lang at napilit ko.
Agad akong pumasok sa kotse ko and speed away, hindi ko na bilang kong ilang red lights na ang nadaanan ko.
I'll deal with the consequences later. I tightened my grip on the steering wheel, please.
..The travel from the hospital back to our school took almost 15 minutes.
Pagdating ko sa paaralan agad akong tumakbo papuntang gym.
“Hindi ko alam kung ano ang nangyayari kay Knox, parang lutang…”
Rinig ko sa mga taong na daanan ko. I clenched my jaw. This is all my fault.
“St. Louise! St. Louise!”
Dumagundong ang hiyawan ng mga nasa kabilang panig ng makapasok ako sa court. I made my way hanggang sa nakarating ako sa first raw. Abigail spotted me, nakakunot ang noo.
“Pardon,” I said as I made my way through the crowd.
“Tabi mga bilatibay!!!” Abigail's practically pushes people out of her way as she walked towards me. “Din ka imo ya halin nga gago ka?!” Singhal nya.
Huh? ano daw? Anyway, that's the least of my worries for now. Napatingin ako sa score board. 76-88, lamang ang panig nila Devin.
My heart caught in my throat when I saw Knox, in the middle of the basketball court looking so dishevelled.
Tumatagaktak ang pawis sakanyang mukha, idagdag mo pa ang dumudugo nyang labi.
And then I saw Devin…looking so victorious.
I saw how the corner of his lips curl into a mocking smile when Knox looked at him.
“What happened?” I asked when Abi dragged me to her seat.
“Ayun, mukhang hinahanap ka ng bebeluvs mo, nakailang sablay na sya which was uncommon. Masyadong mababa ang energy ng team natin dahil sa aura ng captain nila,” She explained. “Last round na, we're 12 points behind.”
Knox….
Tumahimik ang madla ng pumunta sa gitna si Devin para sa throw in. Putangina nag ka foul?
“Foul?” Hindi makapaniwalang saad ko.
“Apparently, siniko daw sya ni Knox, ayun sa referee,” si Rafael sa gilid.
“Alam naman natin na pati yung referee may favoritism, sakanila yan eh,” irap ng isa sa mga counsil na si Morgan. Ang organizer ng event na to.
A whistle cuts through the air followed by a sharp cheer from their side when the ball goes in.
Naagaw nila Knox ang bola, pero halatado mong uncoordinated sila dahil walang energy ang kanilang captain. May time na ipapasa sana nila kay Knox ang bola pero dahil wala ito sa sarili naagaw ng kalaban.
I can't take this anymore.
Damn it. Hawak nyang muli ang bola.
Agad akong tumayo sa kinauupoan ko. "Throw that goddamn ball, Knox!!" I shouted. Napalingon ang halos lahat sa direksyon ko. Agad na nanlaki ang mata nya ng makita ako. His lifeless demeanor shifted immediately when he saw me and he smiled. ‘Baby.” He mouthed.
I smiled at him…reassuringly na nandito na ako. Nandito ako para panoorin sya.
And just like that, He took a step forward and without a word he throws the ball at the hoop, napasinghap ang iba, habang ang nasa harapan nya ay sinubukang iblock ang tira nya but it went through.
“Hell yeahhhh!!!!!”
Dumadungong ang mga hiyawan namin ng tumaas ng tatlong puntos ang score namin. 3 points.
“Isa pa! Isa pa! Isa pa!!” ang hiyawan naming lahat.
“St. Louise! St. Louise!!” bawi ng nasa kabila.
“Agustinian, magpapatalo ba tayoo?!!” Sigaw ng iilan na sinagot naman namin ng sigaw.
“Hell nah..” I murmured under my breath, when I caught Knox's eyes once again. Ngumiti ako ng malumanay, I'm sorry baby.
Masama kong binalingan ng tingin si Devin na syang nakatingin na pala saakin. I will never let you off the hooked again you fucker. He smirked at me and I just raised him an eyebrows. Not this time Devin. You're about to taste your first loss in your life.
The fourth quarter continued, and each time Knox had the ball they panicked. Halata naman tig tatlo ang bumabantay sakanya eh. He dribbled the ball but couldn't find a way out so he did the only thing he can do right now. Pass the ball.
That's what we thought. He acted as if he's going to pass the ball only for him to dribble the ball back behind him and caught it with his other hand and used their confusion to his advantage.
He dribbled past them and threw the ball without hesitation.
The crowds went wild ng maka tree points ulit si Knox.
I see. Deception is his forte.
“Yabang,” Si Abi ng makitang nakatingin si Knox sa akin. I recline my body and proudly bob my head.
“Pag inggit…pikit,” nginisihan ko sya na syang ikinairap nya.
“Bastard.” Side comment nya, hindi ko nalang pinansin at pinagtuonan nalang ng tingin si Knox. 2 minutes in, and halos maabotan na nila ang St. Louise. 85-88. Malapit na lang. Another 3 points at tie na kami.
I clasped my hands, bat parang ako pa ang kinakabahan.
Devin tried everything… by means of everything. He tried to jab Knox's side with his elbow, mabuti na lang at nailagan yun agad ni Knox. Time is running out. Napa sulyap ako sa orasan, kasabay naman non ang sunod sunod na sigawan. Nakapuntos nanaman.
When the clock hits the one minute mark, don na tumahimik ang lahat lalo na't tie ang score ngayon.
Na kela Devin ang bola kaya mas lalong namuo ang kaba sa dibdib ko.
Devin dribbled the ball, slowly but deliberate and as he massaged his neck.
Bantay sarado sya ni Wynn but he dribbled past him also in one shift move na syang ikinatumba ni Wynn.
That wasn't a foul.
He run towards Knox while dribbling the ball. Ngayon silang dalawa na ang magkaharap. Napakagat ako sa labi ko dahil tumataas ang tension sa pagitan nilang dalawa. Oh Knox, Devin…that guy is as deceptive as you are.
I squeeze my eyes shut for a moment dahil pakiramdam kong nawawalan na ako ng hininga.I need to breathe.
“Holyyyyyy shitttt!!!!! Did you fucking see that Austine??!!” Malakas akong tinapik ni Abigail kaya halos matumba ako sa kina uupoan ko.
“Wiw!! That was clean!!” Si Rafael.
Napapikit akong muli dahil sa sobrang lakas ng sigawan. What happened?
“Anong nangyari?” nagtatakang tanong ko kay Abi.
“Tanga! hindi ka nanonood?!” hindi makapaniwala nyang singhal.
“I just closed my eyes for a second…”
“He straight up stole the ball from that number 1 jersey guy!!!” she squeak. Inalog-alog nya ako.
Binalik ko ang tingin ko sa harap and saw Knox, running from the other side of the court. Napasulyap akong muli sa orasan.
The atmosphere was tensed-my heart hammered on my chest as I watched him dribble the ball. 5 Seconds left at bantay sarado sya, nilibot ko ang paningin ko, pati sila jerome bantay sarado din. Napakagat ako sa labi ko wala syang mapapasahan.
Seconds left at bantay sarado pa sya.
Sumulyap sya sa akin, as if wanting my approval. Hindi ko alam kong ano yun but I just nodded my head and at that moment he fucking threw the ball. Ang layo nya!
2 seconds...and the ball was still in the air.
Halos hindi na kami humihinga sa mga oras na yun.
The moment the final bell rang and the ball went through the hoops the crowd erupted in cheers. Nakahinga ako ng maluwag. Nanalo kami.
Agad kaming tumakbo sa ibaba para salubongin sya pero naunahan na kami dahil ang daming mga estudyante ang tumakbo din papunta sa kanila. Kaya tumayo nalang ako malapit sa bench kong nasaan nandoon ang mga gamit nila.
Pinagmasdan ko kong paano sya paligiran ng mga kateam nya.
..sobrang ingay ng paligid but the noise faded the moment our eyes met, he smiled.
Amidst the chaos, tumakbo sya patungo sa kinaroroonan ko-without hesitation, without a care for anything else.
The crowd watched as he pulled me in his arms, holding me as if I'm the only one grounding him.
"We won baby...." he whispered, his voice trembling with joy as he rested his forehead against mine.
Niyakap ko din sya pabalik. “Yeah…you won baby." I muttered, soft and low enough from him to hear.
He chuckled, at kumalas sa bisig ko. Agad na dumapo ang mata ko sa labi nyang may sugat. His smile faded when I lifted his chin.
“May sugat ka…” halos nalulungkot kong saad.
He winched in pain when I grazed my thumb beside his cut. “Kasalanan mo to,” he teased, but the knot in my chest resurfaced.
“I'm sorry, I'll tell you what happened, baby, just don't get mad hmm…” I grabbed his waist and pulled him closer to me.
“You better tell me everything or else mag babayad ka dahil sa ginawa mo,” He said. I lowered my head submissively.
“Ye—” Before I could even finish my words, my eyes widened when he grabbed my collar and pulled me in for a kiss. The world as if taking the hint, the people that surround us feels like a blur now.
My body stiffens. Halos uminit ang buong katawan ko dahil sa ginawa nya. The crowds went feral, halos nangingibabaw ang boses ni Abigail.
“Oh!!! bilatibay nga mga tawo! PDA!!” sigaw nito.
Holy fucking shit…did he just hard launched me?
He fucking hard launched me! Napangiti ako, and pulled him even closer to deepen our kiss.
It's a kiss that becomes our vow beneath the heaven's gaze, letting the world hear the harmony and melody of your hearts—the truth, that we loved each other.
“Akala ko ba, gusto mo akong itago?” nanghihina kong saad when our lips parted.
He smirks, still holding my collar. “What?
you expect me to hide you? if only you knew how greedy I am when it comes to you, Austine.
I'm ready to destroy my voice if it means the world could hear how I yearned for you all these years.
" He whispered. “You're the only one thinking like that, baby.
If only you knew how much I want them to know that you're mine and I'm yours, alone is too much. "