Page 14 of Not My Type, Not Yet.
The pain... it's excruciating. I don't know where it originated to be honest. I should say on my shoulder but somehow I felt something more than the pain on my shoulder. Something I can't quite put into words nor actions.
But it's fine.
I'm used to it. This too shall pass.
Teka nga? kaninong famous line to?
I chuckled and took off my sando as soon as I twisted open the door to our room. Basta ko nalang hinagis ang sando ang jacket ko sa sahig. I flopped myself onto the sofa. Hindi ko nalang pinagtuonan ng pansin ang paso sa balikat ko.
I rested both of my arms on the headrest of the sofa. I spread my legs and threw my head back.
"Fuck!" I cursed under my breath dahil sa biglaang kirot na naramdaman ko sa balikat ko. Wala sa oras akong napaayos ng upo at hinipan ang braso kong namumula at namamaga na.
Joke pala yung sinabi ko, mas mahapdi ang balikat ko.
I got up and decided to take a shower. Iisa lang ang shower sa dorm kaya share kami dito. He often showered early in the morning kaya hindi ko na kaylangan pang maghintay para makaligo ako.
Discipline. Middle name nya yan, every one of his actions is calculated. The way he plans what he should eat, drink and do after that. A month of living together pero di kami close.
Di kami close pero sinuntok ako. Putok na nga ang labi ko may paso pa ako sa balikat. Aba ayos, salamat sa sakit sa katawan. Never did Rafael and Rayne questioned me sa tuwing makikita nilang putok ang labi ko. Alam kasi nila na may kagagohan nanaman akong ginawa which is hindi na bago.
"Mga walang kwentang kaybigan." I murmur.
After I finished taking a shower I wrapped a towel around my waist at lumabas na. Sakto namang pag labas ko ang syang pagbukas ng pinto sa dorm namin.
"Whatcha doin' here?" I asked when his gaze met mine.
He scoff. Tinapon nya ang supot na dala nya sa sofa, "As far as I can remember dorm ko rin to."
I tsked and walked towards the mini kitchen. I open the fridge at kinuha ang pitcher.
"Then why are you here at this hour? kamusta yung bata?" pangungusisa ko habang nilalagyan ng tubig ang baso.
I faced him as I drank the water. My blank eyes staring at him as his eyes fixated on me.
"You..." he began. I hum a reply and put the cup down. "How's your shoulder?" he asked.
I shallow the last drop of water in my mouth. I pinch my lower lip as I eyed him.
I grin, "Why? are you asking cause it's your responsibility kasi school Pres ka?" I bitterly uttered. "Why bother asking kong wala ka rin namang paki," I added and turned my hills away.
"Turn around Sevilliana, I'm talking to you. " Matigas nyang utos. My jaw clenched at hindi sya sinunod.
"Shut the fuck up Knox. " I said, my voice was dark and rough—emphasizing each word.
You don't get to order me like that.
Nagsimula na akong maglakad papuntang kwarto ko at akmang lalagpasan na sya when his heavy hand landed on my burnt shoulder. With a swift and heavy move he was able to make me turn to him and face him.
"What the fu---" I lost my balance due to how much strength he used to forcefully move me.
I grabbed his arm to stabilize my balance pero nadala din sya sa paghila ko kaya napasalpak kami sa sofa.
I unconsciously grabbed his waist and held it tight dahil nakapatong sya saakin at baka malaglag sya. I groan when pain shoot through my shoulder. Bat ba kasi nakaharang ang sofa na to?!
"Shit!" I cussed. My breath is getting heavier dahil sa sakit.
I gritted my teeth and tightly closed my eyes. "Careful next time Knox," Garalgal kong saad.
I opened my eyes only to see him staring at me. Ibubuka ko na sana ang bibig ko para mag reklamo but an unknown reason forced me to shut up and stare at his eyes.
Tahimik akong nakikipagtitigan sakanya. I tighten my hold to his waist. My breath slightly hitched. I lick my lips and force myself to look away.
"M-mabigat ka," Reklamo ko.
"Clumsy," saboses nya. I roll my eyes.
He got up habang nanatili akong nakahiga. I groaned and cover my eyes with my arm.
Katahimikan....walang nagsasalita sa aming dalawa, tanging tunog lang ng paghinga nya ang naririnig ko.
It was heavy but someone soothing.
"Get up,"
"Don't wanna."
"Get up Sevilliana or else hihilain ko yang towel mo." Pananakot nya kaya napatawa ako.
"Sure, go on and take a look," I teased. Tinanggal ko ang braso ko sa mata ko and crane my neck to see him.
Bumaba ang tingin nya sa towel ko kaya tumingin din ako. A faint smirk form on my lips when his eyes flickered.
"What was it Mr. School President? Are you fantasizing about my body?" I said sheepishly. Umupo ako at tinignan sya.
His eyes darkened, "Stop with the nonsense you jerk." He harshly uttered.
I was stunned. He called me a what? Did he just call me a jerk?
"What did you just say?" Tanong ko trying to hear it again from him.
But he just eyed me and said nothing more.
"Oi! anong sabi mo?" pangungulit ko. I tugged the hem of his uniform, he sighed and yanked my hand off.
I purse my lips, sama ng ugali.
Umupo sya sa tabi ko kaya umurong ako ng unti.
"Shoulder."
Agad kong binigay ang balikat kong may paso. He looked at me for a second kaya nginitian ko sya.
I just assumed na gusto nya lang makita ang paso ko. Sakaling maawa sa lagay ko. I mean kawawa naman talaga ako. I'm such a vulnerable person. I'm so nakakaawa.
"Masakit. Parusahan mo nga yung mga batang umaway sakin. They used my kahinaan and bullied me," sumbong ko na parang bata habang nakanguso. "Kiss mo nga baka mawala an---aray puta nag jjoke lang eh!!"
Agad kong binawi ang braso ko nang sampalin nya yun. Masama ko syang tinignan pero inikutan nya lang ako ng mata.
Oh tamo! pati ata si satanas uurong dahil mas masama ang ugali ng isang to.
"Be gentle, injured yung tao." Reklamo ko at hinipan ang balikat. Nakakadalawa na akong ihip dito.
"I heard that you insisted na isumbong ang nangyari," panimula nya. Inabot nya ang supot na tinapon nya kanina sa sofa. My eyebrows arched when I saw what was inside that plastic.
It was a Neosporin a burn relief first Aid Antibiotic Ointment. I bite the inside of my cheeks. Akala ko ba walang paki to?
He held out his hand kaya agad kong binigay ang kanang balikat ko.
I stared at him as he started applying the ointment on my shoulder.
I flinced a little when his warm hand made contact on my shoulder.
Just his touch and I felt electrified.
His fingers moved in a gentle way.
It was soft.
.
.
His hands were soft and warm.
Wala sa sarili akong napalunok habang pinagmamasdan syang ginagamot ang balikat ko. Habang tumatagal mas marami akong napapansin sakanya.
From his meals, to his hobbies and how he wears that tinted lip balm unknowingly. My eyes landed on his lips, tama nga ako namumula ang labi nya dahil sa lip balm na suot nya.
I licked my lips and cleared my throat kaya napaangat ang tingin nya sa akin.
"Enough," nahihirapan kong saad at binawi ang braso ko sakanya.
"Stay still hindi pa ako tapos," hinablot nya pabalik ang braso ko.
"I'll do it, thank you." Agad akong tumayo. Hinablot ko ang ointment sa kamay nya tas ang supot sa tabi nya at dumiretso sa kwarto ko.
I closed the door behind me and brushed my hair up. Inihagis ko ang ointment at supot sa kama ko. I clicked my tongue at nagsimulang magbilis may klase pa ako mamayang 1pm.
I wore something light yung hindi masakit sa balat sa tuwing dadampi ang tela sa balikat ko.
Pinagmasdan ko muna ang ointment sa itaas ng kama ko. Inilagay ko ang Id ko sa bulsa ng trouser ko at hinayaang nakalabas ang Id lace mula sa bulsa ko at lumabas. I was hoping to see him when I got out pero wala na sya don. Bumalik na ata.
Sometimes that man is confusing as fuck.
I checked my phone and saw a few messages from my friends. I decided to reply and turn my phone off when I finished sending my "I'm ok." Message for them.
"Weh? umalis si Heather? bakit daw?"
"Na injured ata ang balikat. Sayang naman malapit na ang School fest eh. Pano nayan?"
"Walang archery ngayong taon?!! no way."
Dumapo sa tenga ko ang usapan ng dalawang babaeng napadaan. Archery huh?
Nakapamulsa akong naglalakad papuntang classroom ko. 12:30 na, 30 minutes nalang at magsisimula na ang klase ko.
"Puta talaga!"
I slow down nang may nadaanan akong kwarto. I heard another yell. A frustrated one. Napag-isipan kong silipin ang kwarto dahil bukas ang pinto nito.
Archery room. Quite spacious and full of equipment. But amidst the spacious room that can accompany tens of people I can only see one person.
Inside I saw a girl holding a bow and arrow. Her dark and wavy hair sways to her motion. She tried to aim for the red dot but failed.
Agad syang napapalatak.
"Tangina." She cussed again when she missed the bullseye. I lean against the door frame and observe her.
"Kasalanan talaga to ng babaeng yun. Bwesit bwesitttt!!!!!"
She pulled the string and aim. I titled my head.
"Lower." I interrupted which catches her attention.
She craned her neck and looked past her shoulder to see me. Naningkit ang mata nya.
"Sino ka?" she asked still holding the bow and arrow in place.
"Doesn't matter. Lower your aim, masyadong mataas." I ordered her.
She clicks her tongue pero ginawa nya pa rin ang sinabi ko.
"Pag ito sumablay ikaw ang gagawin kong target."
I smirk, "Go on and try."
I watched how she adjusted her aim and still struggled. I slightly tilted my head again. "Move to the left a little. 8 points lang ang makukuha mo dyan."
Minata nya ako ulit kaya tinaasan ko sya ng kilay. She rolled her eyes at ginawa ang sinabi ko. Tong isang to, magkaugali sila ni Knox.
"Dito ba?"
"Wala ka bang sense of direction? Left hindi right." Naiinis kong saad when she moved the arrow to the right.
Napapalatak sya at naiinis akong hinarap. Binaba nya ang palasong hawak nya at pinamewangan ako.
"Tanginamo!" she showed me her middle finger. Instead of being offended napatawa ako dahil sa inasal nya.
Akala ko naman kong ano ang sasabihin nya.
"Yeah right thank you," lumapit ako sakanya at inabot ang bow and arrow na nasa lapag. "In Archery always considers the direction of the wind. The wind can affect the arrow's flight, causing it to drift off course. At some point baka ma miss mo ang target."
Hinarap ko sya bago sya pangaralan. She looks confused kaya napabuntong hininga ako at tinuro ang malaking bintana na kanina pa bukas. The harsh wind gushed inside the room.
"See."
I traced the bow with my finger and handed it to her. "To the left."
Hindi na sya nagsalita at kinuha sa kamay ko ang palaso. Sinunod nya ang sinabi ko. She pulled the string, heave a sigh and let go.
The arrow travelled distance and hit the red mark.
Bullseye.
As soon as the arrow hit the red mark at the center. Binalingan nya ako ng tingin habang nanlalaki ang mata.
I just shrugged my shoulder.
"Holy shi!!!!" Tumakbo sya sa pwesto ko at inalog ang balikat ko. "Gago! kauna-unahang bullseye ko yun!! sinasabihan na nga akong duling dahil hindi ko matamaan pero! pero!!! what the heck!!! tumama!"
Napangiwi ako dahil natatamaan nya ang paso sa balikat ko. Nahihilo na rin ako dahil sa kakaalog nya sakin.
I grabbed her wrist and signaled her to stop, "Chill! nakakahilo." Reklamo ko kaya tumigil sya.
"Sorry na excite lang," her fingers formed a peace sign. "Sali ka archery! pleaseee!! pleaseeeeee!" she begged kaya mas lalo akong napangiwi.
"No." I refused immediately. I waved my hand dismissively at tumalikod na. May klase pa ako nyeta.
"Why? why not?!!" she shouted kaya wala sa oras akong napatakip sa tenga ko. Geez!
"No reason. Just remember what I've said."
Nagsimula na akong naglakad palabas sa room. I smiled in satisfaction, maybe I should consider being an instructor.
"Deputa nga laki ni ho! intra don bala! Lord have mercy!!!" Napakagat ako sa labi ko when she ran to me and stopped in front of me.
She kneeled and hugged my thigh. Agad na nanlaki ang mata ko.
"Hoy! Anak ka nga naman ng isang dosenang kalabaw! tumayo ka!" I grabbed her collar and urged her to stand up but she shook her head and tightened her grip.
"No, not until you say yes." She insisted, napahilamos nalang ako sa mukha ko.
Sumasakit ang ulo ko.
"Sabing ayaw ko!" matigas kong tanggi at sapilitang kinukuha ang paa ko. Mallate na ako.
Napapatingin na ang ibang estudyante sa amin kaya mas lalo kong inigihan ang pagkuha sa paa ko.
"Ay indi ah! intra ka anay!"
"Hindi kita maintindihan!! Puta sabing bitaw."
Pwersahan kong hinila ang paa ko para makawala. Timing naman na binitawan nya ako kaya nawalan ako ng balanse. My eyes widen for the ninth time. Putangina.
Nanlaki din ang mata nya ng mapagtanto ang ginawa nya. Dali-dali syang kumilos papalapit sakin.
"Deputa hoy!!!"
In the heat of time she grabbed my wrist and pulled me, at dahil sobrang lapit nya sa akin instead of stabilizing my balance mas lalo pang nawalan nang balanse ang paa ko ng mabunggo ko sya.
This girl!
Nabunggo ang ulo nya sa dibdib ko kaya napasinghap ako. Puta! mawawalan pa ata ako ng hininga.
We hit the floor with a loud thud, we both groaned in pain dahil sa nangyari. Nakadamba ako sakanya kaya agad akong umalis sa taas nya at umupo sa tabi nya.
"Kasalanan mo to. Puta ansakit!" I massage my wrist dahil naitukod ko ito kanina. Nanatili syang nakahiga kaya mahina kong sinipa ang paa nya.
"Buhay ka pa?" I asked. I'm worried baka napirat ko sya, magiging kriminal pa ako sa lagay na to.
"B-buhay pa ako!!!" she exaggerated. She got up at kinapkap ang sarili nya. "Akala ko tuloyan na akong magiging dried human being."
Pinagmasdan ko syang kapkapin ang sarili nya. Napangiwi ako pero unti-unti iyon napalitan ng ngiti when I saw her face.
Para syang bulate na inasinan dahil sa sobrang likot. She looked up and clasped her hands together.
"Thank you lord. Alam mo talaga na hindi ko pa time." She yelled and kneeled in front of nothing.
Napatawa ako dahil sa inasal nya.
"What the heck are you doing?" I chuckled.
"Nagpapasalamat. Akala ko patay na ako ng dambahan mo ako. Nawalan ako ng hininga kaya nag panic ako," she stated kaya mas lalo akong napatawa.
"So kasalanan ko?"
She rolled her eyes. "Kong pumayag ka lang sana edi hindi tayo hahantong sa ganito." Paninisi nya.
"So kasalanan ko nga?" I grinned at her. She shook her head and put both of her hands in the air.
"Hindi ah. Ang sabi ko lang naman na kong pumayag ka edi sana hindi tayo hahantong sa ganito."
I tsked, "Ganon din yun. Sinasala mo ako sa katangahan mo."
"Wow makatanga ha! Close tayo? close tayooo?!!!" Sigaw nya ulit.
Nagkasalubong ang kilay ko. "Pwede naman tayong mag-usap na hindi sumisigaw ano?"
Sisigaw sana sya ulit when I put my hands on her lips muffling her shouts.
"Ang ingay mo." Reklamo mo. Sapilitan nyang kinuha ang kamay nya sa bibig ko kaya binitawan ko nalang.
"Hindi kaya!"
I closed my eyes tightly dahil napapatingin na ang iba sa amin. Para kaming mga tanga dito sa gitna.
"Sure whatever." I surrender, tumayo na ako at pinagpagan ang suot ko. I check my wrist watch. 13 minutes bago ang klase ko.
"Pag ako na late sisisihin kita, " pinaningkitan ko sya ng mata. Inirapan nya ako at tumayo na rin.
"Hindi ako titigil hangga't hindi kita mapapa-oo," pinal at matigas nyang saad.
I grin and put my hands on my pockets. I bend a little to level her face.
"I'd like to see you try," I playfully uttered. She smirked and pushed my head away from her face.
"We'll see about that Mr."
Napailing nalang ako at tumalikod na. I waved my hand, may sinabi syang hindi ko nanaman naintindihan kaya hinayaan ko nalang.
That girl, masyado syang masakit sa ulo. I wish our paths won't cross again dahil kahit isang minuto hindi ko kakayanin. What kind of language is she using anyway.
Napailing ulit ako habang nangingiti ngunit agad naglaho ang ngiti sa labi at napatigil ako when I saw him in a distance. His eyes never leaving mine. His face was blank but his eyes screamed danger.
"Knox..." I whispered his name.